مانترا (به سانسکریت : मन्त्र) در آیین هندو ، بودایی ، سیک ، جینو مزدیسنا عبارتست از مجموعه‌ای از کلمات و آواهایی که با آهنگ خاصی به دفعات تکرار می‌شود .
مانتره یا مانترا و یا manthra؛ یک نام اصیل ایرانی هست و یکی از واژه های بنیادین گات‌هاست. (گات نام کتاب مقدس زرتشتیان و نیاکان ماهست که در آن سروده های زرتشت وجود دارد).
مانترا ریشه سانسکریت دارد و به معنی رها شدن است و از دو بخش مان و ترا تشکیل شده‌است که «مان» به معنی فکر و «ترا» به معنای آزاد شدن است . از مانترا در مدیتیشن استفاده می‌شود و بر روی جسم و روح تأثیر مثبت می‌گذارد .
اُم ، واژه‌ای کلیدی در مانتراهای دین هندوئیسم که امروزه برخی آن را به عنوان نماد این دین بکار می‌برند. لفظ «اُم» به معنای آمین برای هندوان بسیار تقدس دارد و از سویی اسم اعظم الهی به‌شمار می‌رود
اُم را به صورت ओ३म् با تلفظ ō̄m نیز می‌نویسند که در تلفظ، ३ را به اندازه سه هجا می‌کشند . اُم در ابتدای بیشتر متون مذهبی هندوئیسم وجود دارد و معمولاً خواندن وداها با اُم شروع شده و با آن نیز پایان می‌یابد و در ابتدای داعاها یا مانتراها نیز آن را به زبان می‌آورند .
برخی معتقدند که ام برگرفته از صدای ناشی از انفجار مهیب در ابتدای خلقت هستی و سرآغاز زندگی دنیوی است ، و به این ترتیب به خالق جهان نظام مند و قدرت لایتناهی اشاره میکند و به نوعی فراخواندن قدرت لایزال الهی حاکم بر این جهان است .
مانتره : « مانتره » یکی از واژه های بنیادین گاتاهاست . این کلمه از ریشه « من » به معنای اندیشیدن و در کل به معنای« وسیله اندیشه کردن » و یا « موجب اندیشه برانگیزی » آمده است . اما روانترین ترجمه فعلی « کلام اندیشه برانگیز»است . زرتشت در گاتاها ، سرودهای خود (گاهان) را مانتره می نامد . همچنین در اوستا ، ا َو ِستاهای « ا َشِم وُهو » و « یَـتا ا َهو = ا َهونـَوَر » به نام مانتره شناخته می شوند و سراینده مانتره نیز « مانترن » نامیده می شود .