ماعَت (Maʽat) مفهومی نظیر فر ایزدی در مصر باستان بود . بنا بر این مفهوم ، فرعون از حق الهی برای فرمانروایی برخوردار است و برای نگه داشتن این حق و مشروعیت باید دادگر باشد .
ایزد بانوی نماد این مفهوم نیز ماعت نام داشت . او ایزدبانوی راستی ، درستی و داوری ، و نمادی از نظام مندی جاودان در جهان برای مصریان بوده است . او در سر خود پَر یک شتر مرغ داشت .
در باور مصریان باستان ، ماعت اساس زندگی دنیا و ضامن رستگاری در آخرت بود . ماعت یا تأیید الهی ، فرمانروا را قادر می سازد تا کارهای خارق العاده‌ای از جمله تأمین آب در سرزمین خشک ، ایجاد نیروی حیات و رشد در گیاهان و توانایی زنده کردن مردگان را انجام دهد . بنا بر مفهوم ماعت ، فرعونی که عادل بوده است ، یعنی فرعونی که برای مردمش کار فراهم کرده و وضع موجود را نامتعادل نکرده است ، پس از مرگش اوزیریس می شود . فرعون با ایجاد رفاه برای رعایای خود در زمان حیات و کمک به آن ها به هنگام رستاخیز ، دنیا و آخرت رعایا را بهبود می بخشید . مفهوم ماعت با هدف مصری ها در زندگی گره خورده بود . برای مثال ، فرمانروایان غیر مصری این سرزمین ، به‌ویژه نوبی ها و ایرانی ها ، چاره ای جز ایجاد فضایی نداشتند که در آن رعایای جدیدشان بتوانند زندگی هدفمندی داشته باشند . این امر بدون توانایی این حاکمان برای اثبات به مصریان که تغییر حکومت بر ماعت تأثیری ندارد ، اتفاق نمی افتاد . به عبارت دیگر ، آن ها باید به رعایای مصری خود اطمینان می دادند که فرعون های نوبی و ایرانی می توانند مانند فراعنه مصر ، الهی باشند و بنابراین ، نامزدهای خوبی برای تبدیل شدن به اوزیریس باشند .
شمایل الهه ماعت
ماعت را به شکل ایزد بانویی که در زورق خورشیدی رع یا زنی نشسته که بر سر او پری نمایان است به تصویر کشیده اند . نماد او پر و ترازویی بر دستان او است .